Guerra contra Nabis | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Reino de Esparta, ó sur do Peloponeso. | |||||||
| |||||||
Belixerantes | |||||||
Esparta Argos |
Liga Aquea Pérgamo Rodas República de Roma Reino de Macedonia | ||||||
Líderes | |||||||
Nabis Pitágoras de Argos Dexagóridas Gorgopas |
Tito Quincio Flaminino I Eumenes II de Pérgamo Aristaenos | ||||||
Forzas en combate | |||||||
30 000+[1] | ~50 000,[2] 98 barcos |
A guerra contra Nabis foi o enfrontamento bélico ocorrido no ano -195 entre Esparta, polis gobernada polo tirano Nabis, e unha coalición conformada pola Liga Aquea, Pérgamo e Rodas, que comtaba co apoio da República de Roma e o Reino de Macedonia. O conflito tamén é coñecido como a guerra laconiana ou guerra romanoespartana.
Durante a Segunda Guerra macedónica (-200 a -196), Macedonia cedera a Esparta o control sobre Argos, unha cidade importante da costa exea do Peloponeso. A longa ocupación de Argos por Esparta foi empregado como un pretexto por Roma e os seus aliados para declarar a guerra e estabelecer un asedio sobre Argos, capturar a base naval espartana de Xition e, finalmente, asediar a mesma Esparta. As negociacións posteriores levaron a paz de acordo coas condicións impostas por Roma, baixo as cales Argos e as cidades costeiras de Laconia eren liberadas do dominio espartano e os perdedores foron obrigados a pagar unha importante indemnización de guerra. Argos quedou integrada na Liga Aquea, e as cidades de Laconia quedaron baixo protección aquea.
Como resultado da guerra, Esparta perdeu a súa posición como un dos principais poderes militares de Grecia. Todos os intentos espartanos por recuperar as perdas fracasaron, e Nabis, o derradeiro dos seus soberanos, foi asasinado. Pouco despois, Esparta quedaría integrada dentro da Liga Aquea, a súa gran rival, e así concluíron uns cantos séculos de independencia política.